I
Надад мөн чанар буй аваас тэр нь хүн чанар л . . .
Намар би гунихгүй байж эс чадна, зүрх минь буй!
Нас талийж, өвгөрч буйгаа ч мэднэм, хүн чанар л . . .
Намайг зүүдний сүвэгч шиг зайгаар ч үе үе гэрэлтүүлж
Найран дээр нулимс мэлтэрнэ, надад юу буй, юу эс буй?
Уйлах минь мөн чанар бус, хүн чанар л . . .
Уурлах минь мөн чанар бус, хүн чанар л . . .
Уйдах минь мөн чанар бус, хүн чанар л . . .
Ухаарах минь мөн чанар бус, хүн чанар . . .


Устах минь мөн чанар бус, хүн чанар . . .
Баавгай намайг зүүдлэн нойрсдогт итгэдэг юм би,
Баруун гарт минь худал, зүүн талд минь үнэн буй . . .
...


Хамаг бүгдээр чамайг харааж нулимаж байв ч Тэнгэр шиг бай
хамгийн сайн хөвүүн гэж хашгир ч ерөөж байвч Тэнгэр шиг бай
Тэвчээр барагдаж нөхөд чинь орхивч Тэнгэр шиг бай
Мөнхөд амгалан

Тэргэн суулгаж алтан титэм өмсгөвч ч Тэнгэр шиг бай юуч болоогүй юм шиг
Хамгийн хайртай хүн чинь хаяж одсонч Тэнгэр шиг бай
Хан Тэнгэрээ нурчихаагүй цагт бүү зов
Гүтгэж доромжлон бахаа ганц хангавч
Гүн Тэнгэр хэмхрээгүй цагт бүү ай
Өвчин зовлонд нирвэгдэж тартагтаа тулавч
Өнө мөнхийн Тэнгэр шиг бай чи ялна
Өрөөл бусдад мартагдаж тоогдхоо байвч
Өндөр Тэнгэр дээр чинь цэлийж буйг бүү март
Яг л амьдрал чинь дуусч явах замгүй ...

Холын бүдэгхэн цагийн минь хонины нэхийн өлгий чи
Энэ хорвоод юуг шүтдэгийн гэж эзнээсээ одоо асуу
Тохойн чинээхэн нялх үед минь
Толгойн дээр зүүлттэй байсан
Эсгийгээр хайчилсан үнэг чи эзнээсээ одоо асуу
     Шүтлэгтэн биш гэлээ ч би
     Шүтдэг ганцхаан шүтээнтэй
Огторгуй тэнгэрт би шүтдэггүй
Одон гаригт би шүтдэггүй
Омголон догшин байгалийн сүрт үзэгдэлд би шүтдэггүй
Олны хэл ам хараал ерөөлд би шүтдэггүй
Нүд аниж хувь тавиланг би шүтдэггүй
Нүгэл буян, бурхан чөтгөрийг ч би шүтдэггүй ээ!
     Би эмэгтэй хүнийг шүтдэг
...


Зээ: Хэдэн өвлийг хамт туулж
Хэдэн ч уулсыг хамт оройлж
Хүлэг минь болж чи
Хүрэх газарт аваачихдаа
Хоол надаас нэхсэнгүй
Холдож зугатаж шантарсангүй
Хайрч холгож зовоосонгүй
Ханзарч урагдаж хаягдсангүй
Халуунд нь хөргөж
Хүйтэнд нь халааж
Хүний ханиас илүү
Хүсэл зорилгод үнэнч зүтгэсэн
Хөх саарал болтлоо
Хөлийг минь хамгаалсан
Хүдэр эрийн унаа болсон
Хүлэг морьны үнээр авсан
Хүүхний харцанд доошоо орох
Хүдрийн заарны үнэртэй ч
Хүчтэй бяртай эзнийхээ
Хийморийг илтгэх чанартай
Хүрээ хот газарт
Хүч тамирын зааланд
Хүсэл дурлалын болзоонд
Хүлээн авалтын үдэшлэгт
Хүчээр тайлагдаж гологддог ч
Хөдөө аян замын
Хөтөлбөр бэлтг...

Ууганаа



Амьд бурхан байдаг гэвэл тэр нь зөвхөн та билээ
Ариун мутраас нь адис авсан азтай хүмүүн нь бид билээ
Сац суварга олныг бүтээж ачийг тань хариулна гэвэл   
Сая саяыг босгоод сэтгэл минь үл ханах билээ

Сүүдэр дайрвал хиртчих гэнэн цайлган насанд минь
Сүүнээс цагаан сэтгэлээр эрдмийн аянд хөтөлсөн
Сайхан залуу насаа бусдын төлөө зориулсан
Сайн мууг таниулж шинжлэх ухаанд сургасан

Олон ардын багачуудыг гар гараас нь атгуулан
Орчлонд хэзээ ч салахгүй үнэнч найзууд болгосон
Омог бардам омголон зандаа ташуурч явах үед минь
Ороолгосон харцаар ой тоонд минь амьдралын ухаан суулгасан

Тугалын бэлчээрт тоглож өссөн...

Би жижигхэн хөхтэй
Хөхнийхөө товчинд сэрэлтэй
Хүйсэндээ ээмэгтэй
Хөлөрсөн байхдаа хөөрхөн
Би дэндүү нэрэлхүү
Тасартлаа ууж байгаагүй
Танилындаа хонож үзээгүй
Тамхи татахаас айдаг
Би залхмаар замбараагүй
Болзоонд цагтаа очиж үзээгүй
Борооноор шүхэр дэлгэх дургүй
Босгоны цаана саатах хүсэлгүй
Би уйлхай
Бас уйдамхай
Ууртай, уучламтгай
Урвах тухай бодож байгаагүй.....


...


Тэртээх цэнхэр уулсыг ороон
Тэврэн нөмөрсөн манан сарнимтгай
Тэнгэрийн хаяанаас өндөлзөх наран
Тэднийг салгахаар яарах юун?
Түүнийг ажиглах харцыг ороон
Түмнийг эргэцүүлэх бодол сарнимтгай
Түүхий шүлэгнээс үнэртэх санаа
Төрж ядан яарах юун?

               2005

arius

агаар мандалд хөрвөөн зугаацагч
рашаан усны шидийг агуулагч нь
идэр залуу насныхаа өнгөөр гайхуулж
урьдын гунигийг огоорон
нисэн дүүлэн явахдаа түүнийг
саруул талаар нэг хайв
аврага моддоос асуув
нуур, цөөрмөөс ирэв
асуулт болгон хариултгүйд
асгаруулан уйлахаар нулимс нэрнэ.

Ууганаа

Чив чимээгүйн дундах ганц одыг ширтэн

Чилсэн бодлоо сэрээж онгодоо би дууддаг

Таллаж барьсан үзэг цагаан цаасан дээр бүжиглэхэд

Талын монголын амьдрал шүлгэн дотроос амилдаг

 

Агтаа манаж хээр хоносон хүдэр эрсийн

Алиалж наргих нь толгой холбосон шүлэг байдаг

Үр ачдаа захиж үлдээдэг өвгөдийн ерөөл нь

Үнэнийг өгүүлж сүүл холбосон шүлэг байдаг

 

Хөндийн салхинд хацраа илүүлж хат суусан

Хүн чулууны энгэрт хатуу үгтэй шүлэг байдаг

Төрийн их хасбуу тамганы үлдээх дардасанд

Түмнээ энэрсэн гүн утгатай шүлэг байдаг

 

Алтан дэлхийд Монгол нэрийг сэлмээр сийлсэн

Агуу хааны минь айлдсан с...

Ууганаа

Хайр гэдэг ханан дээр зурсан зүрх биш

Хайр гэдэг хадан дээр сийлсэн дурсгал биш

Хайр гэдэг хэн хүний хамаагүй хэлчихдэг үг биш

Хайр гэдэг харин хамгаас нандин итгэлцэл юм

 

Хамаг л амьтсын эх үрээ харамлах сэтгэлийг

Холын харь орноос эх нутгаа санах бодлыг

Хачин сайхан байгалийн тансаг бүхнийг мэдрэхийг

Хайлган сэтгэлт хүмүүс хайр гэдэг ажээ.

 

Өгөөмөр сэтгэлт багшийн шавьдаа сургах эрдмийг

Өөрийг нь хүмүүжүүлж өсгөсөн эцэг эхийн ачийг

Өстөн дайсан байсан ч биесээ өршөөх сэтгэлийг

Өөр хэсэг хүмүүс бас хайр гэдэг ажээ.

 

Хөх тэнгэрийн нар амьтай бүхнийг ээхийг

Хөрст дэлхийн шоро...